Όλοι οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι από τα ίδια υλικά.
Χιλιάδες ρόλοι, οι ίδιοι μέσα στον καθένα μας, παλεύουν ποιος θα υπερισχύσει.
Κι είν' οι ανάγκες, οι δικές μας και της εποχής μας, που υποδεικνύουν κάθε φορά ποιο ρόλο να υποδυθούμε.
Όλοι οι ρόλοι οδηγούν στο τέλος τους στο ίδιο αδιέξοδο.
Και μόλις φτάσεις εκεί, ο ρόλος καίγεται, πεθαίνει.
Τότε βγαίνεις και παρατηρείς απ' έξω τη ζωή σου.
Περιμένεις λίγο κι ένας νέος ρόλος αναλαμβάνει να σε πάρει απ΄το χεράκι.
Κι αν κάψεις όλους τους ρόλους που παλεύουν μέσα σου, θα μείνει μόν' ο παρατηρητής.
Μα οι περισσότεροι βολεύονται στο μέσο ενός ή περισσοτέρων ρόλων.
Ίσως κι ο παρατηρητής να είναι μόνο ένας ρόλος.
Ο ενδιάμεσος, αν έχουν μείνει κι άλλοι να καούν, μα και ο τελευταίος.
Όλοι οι ρόλοι οδηγούν στο τέλος τους στο ίδιο αδιέξοδο.
Κι όσοι πίστεψαν ότι πιστεύοντας μια ουτοπία θα περάσουν το αδιέξοδο, γελάστηκαν.
Απλά κλωτσήσαν το αδιέξοδο λιγάκι παραπέρα.
Μα κι αυτό, δεν είναι καθόλου λίγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου