Κάποτε βρέθηκα κι εγώ στου δρόμου τη διχάλα
που καλούνται να διαβούν όλοι οι άνθρωποι της γης·
από τη μια μεριά τα όνειρά μου τα μεγάλα,
απ' την άλλη στόχοι κι έμοιαζε απόφαση ζωής.
Στη μέση είπα θα πάω
κυνηγώντας την ελπίδα,
κι εκεί πήγα.
Και να που ξαναβρέθηκα στου δρόμου τη διχάλα
ύστερα από χρόνια, μα κινούμενη άμμο πατώ,
με δίχως όνειρα, μον' αδιέξοδα μεγάλα,
δίχως στόχους μοιάζω άδειος να βουλιάζω στο κενό.
Εδώ θα κάτσω
κι αν οριστικά βουλιάξω,
θα πετάξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου